“…อ..อายก็จริง..แต่แค่ยูมะชม…ชั้นก็ดีใจ..จนลืมอายแล้ว”
ทางด้านยูมะก็เหมือนเดิม น่ารักจับใจเมื่อไร จะเกิดอาการปากอ้าตาค้างพูดคำว่าน่ารักออกจากปากไม่ได้ แต่มองได้สักพักเริ่มรู้สึกตัวว่ามองนานเกินแล้ว เลยเสสายตามองไปอีกด้านแทน
ก่อนหน้านี้ยูมะเคยเห็นตุ๊กตาพวกดอลล์ระดับไฮโซซื้อกัน ความน่ารักของยุยสูสีกับดอลล์พวกนั้นเลย
เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน เขาสนุกมาก และคาดหวังในอนาคตว่าหากเดินไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน ชีวิตตอนนั้นจะต้องสุนุกไม่ต่างจากตอนนี้แน่
ยูมะไม่ได้พิมพ์แชทตอบ พูดออกมาด้วยปากตัวเอง
หลังจากนั้นสักพัก เนเน่กล่าวขึ้นมา
ยูมะคิดว่ายุยคือเพื่อนคนสำคัญ เขาจึงทำดีกับเธอมาตลอด เขาอยากจะช่วยเธอเพราะเธอคือคนที่เป็นโรคสื่อสารไม่เก่ง ซึ่งยุมะเคยเป็นมาก่อน จึงเข้าใจความรู้สึกและอยากช่วยเธออย่างเต็มที่
ไอ้คำว่า มาลองคบกัน เขาเกรงว่ายุยจะเข้าใจไม่ตรงกับที่ยูมะคิดก็ได้
แต่นั่นแหละ เรื่องเข้าใจความรู้สึกมันก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่พอโดนฟังจากปากเจ้าตัวเองมันก็รู้สึกช้อคอยู่เหมือนกัน
..หลังจากหนีออกจากบ้านได้สักพักหนึ่ง เธอก็เริ่มทำงาน เปิดร้านเล็กๆด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวคนเดียว ผ่านมาหลายปี เธอถึงเริ่มประสบความสำเร็จ ขยายขนาดร้านและมีสาขาเพิ่ม
ถ้าใครรู้จักเซียนสายหูทิพย์ จะรู้ว่า ฟังเสียงเต๋า มันคือการหาข้อมูลก่อนแทงและซ้อมการได้ยินจนช่ำชอง ยิ่งขยันเก็บข้อมูลยิ่งได้เปรียบ เพราะข้อเสียของสายฟังเต๋าจะไม่มีทางสู้เจ้ามือที่เล่นด้วยวิธีโกงลูกเต๋า สล็อต เว็บตรง หรือใช้แม่เหล็กขยับลูกเต๋า อันนี้สู้ไม่ได้ทุกประการ
ยูมะคิดว่ายุยคงชมเขาตามมารยาทนั่นแหละ แต่ว่าการถูกยุยชม ก็ทำเอายูมะใจเต้นระรัว
อุตส่ามีสาวมาสารภาพรัก มันก็ดีใจนะ แต่ยูมะยังรู้สึกทะแม่งๆ มีบางอย่างตะหงิดใจอยู่
ถ้าว่ากันง่ายๆก็พึ่งค่าสถิติ โหลดโปรแกรม แล้วไปคำนวณดูว่ามันจะออกแบบไหน นี่ก็เบสิคที่สุดแล้ว